Grupa Teatru Tańca wraca do WOAK-u!
Od października zapraszamy również do grupy początkującej
Grupa Teatru Tańca
Grupa Teatru Tańca
MIEJSCE:
SP nr 3, ul. Legionów 210, Toruń
o ucieleśnianiu muzyki i odkrywaniu Dalcroze’a z Martą Zawadzką rozmawia Anna Banach
7-9 grudnia 2018 r. Lublin
Warsztaty dla tancerzy, choreografów i muzyków
RYTM nadaje sens i formę wszelkim przebiegom dźwiękowym.
RYTM i RUCH są ze sobą silnie związane:
każdy RUCH ma swój RYTM, RYTM jest ruchem samym w sobie.
Odczucie RUCHU możliwe jest jedynie przez doświadczanie go własnym ciałem.
Rytmika to podstawa całej metody, która przede wszystkim polega na odtwarzaniu przebiegu muzycznego poprzez ruchy ciała. Z założenia rytmika nie zajmuje się ani warsztatem muzycznym, ani techniką ruchu samą w sobie, polega przede wszystkim na uwidocznieniu relacji człowieka i jego stosunku do muzyki. Elementami muzyki, które najbardziej oddziałują na ruch ciała są rytm, tempo i dynamika. Realizacje ruchowe odzwierciedlające w muzyce nie tylko przebiegi rytmiczne, ale też dynamikę, tempo, artykulację, kierunek linii melodycznej Dalcroze nazwał plastyką ożywioną (plastique animèe).
19 i 22 listopada, Toruń
Warsztaty dla uczniów szkoły II stopnia i nauczycieli przedmiotów muzycznych Zespołu Szkół Muzycznych im. Karola Szymanowskiego w Toruniu
19.11 – warsztaty dla uczniów:
22.11 – warsztaty dla nauczycieli:
Powadzenie: Marta Zawadzka i Magdalena Dzwoniarek
DALCROZE NIEODKRYTY – LABOLATORIUM
RYTM nadaje sens i formę wszelkim przebiegom dźwiękowym.
RYTM i RUCH są ze sobą silnie związane:
każdy RUCH ma swój RYTM, RYTM jest ruchem samym w sobie.
Odczucie RUCHU możliwe jest jedynie przez doświadczanie go własnym ciałem.
9-13 lipca 2018 r.
Instytut im. Emila Jaques-Dalcroze’a w Genewie w Szwajcarii
„Nireńska przyjechała do Nowego Jorku mając wiele rekomendacji od swoich nauczycieli w Europie i w Anglii, między innymi od Mary Wigman. Jedna z rekomendacji była od Rudolfa Van Labana, który polecił ją swojej córce, Juanie Laban, dyrektorce wydziału tańca w Adelphi College na Long Island.”
Projekt nawiązuje do koncepcji muzykalności ciała oraz przestrzeni w tańcu, które były głównym źródłem inspiracji dla pionierów tańca modern. Projekt poświęcony jest Poli Nireńskiej, która wychodząc z nurtu awangardy lat 30-stych w Europie, na długo porzuciła eksperymenty z jego ideami, aby odwołać się do nich w ostatniej fazie swojej kariery w Waszyngtonie.