„Nireńska przyjechała do Nowego Jorku mając wiele rekomendacji od swoich nauczycieli w Europie i w Anglii, między innymi od Mary Wigman. Jedna z rekomendacji była od Rudolfa Van Labana, który polecił ją swojej córce, Juanie Laban, dyrektorce wydziału tańca w Adelphi College na Long Island.”
Projekt nawiązuje do koncepcji muzykalności ciała oraz przestrzeni w tańcu, które były głównym źródłem inspiracji dla pionierów tańca modern. Projekt poświęcony jest Poli Nireńskiej, która wychodząc z nurtu awangardy lat 30-stych w Europie, na długo porzuciła eksperymenty z jego ideami, aby odwołać się do nich w ostatniej fazie swojej kariery w Waszyngtonie.
